Aokigahara, Japonia

Na początek trochę wiedzy teoretycznej na temat lasu Aokigahara:

Aokigahara (jap. 青木ヶ原) znany również jako Morze Drzew (jap. 樹海 Jukai) - las mieszany na terenie Parku Narodowego Fudżi-Hakone-Izu u północno-zachodniego podnóża góry Fudżi. Rośnie pomiędzy jeziorami Sai i Shoji należącymi do Pięciu Jezior Fudżi, rozciągając się w kierunku południowym od jezior. Las porasta zastygłą lawę pochodzącą z erupcji krateru pasożytniczego o nazwie Góra Nagaoyama, należącego do stratowulkanu Fudżi w roku 864.

Aokigahara porasta teren o powierzchni 30 km², jest wyjątkowo gęsty, a podłoże z lawy dodatkowo utrudnia poruszanie się. Zagęszczenie drzew sprawia, iż wewnątrz lasu panuje bezwietrzna atmosfera oraz nietypowa cisza.

*Informacje zaczerpnięte z cioci wikipedii (formułka żywcem przepisana).

Piękny, tajemniczy las co nie? Aż chciałoby się zwiedzać! Ale czy to na pewno dobry pomysł?

"Nietypowa cisza panująca w lesie." Czy można sądzić, że jest to przypadkowo dobrane zdanie, by nadać artykułowi ciekawego wydźwięku? Śmiem się nie zgodzić. Las ten jest "najpopularniejszym" miejscem samobójstw w całej Japonii, jak nie na całym świecie! 

Przy wejściach do lasu stoją specjalne tablice które mają zniechęcić przyszłych samobójców do celu ich podróży:

Nic dziwnego, że wchodząc na jakąkolwiek witrynę z informacjami na temat tego miejsca zalewa nas fala informacji o niezliczonych samobójstwach. Faktycznie, las cieszy się złą sławą z tego powodu. Japończycy nie tworzą statystyk dotyczących liczby samobójstw, gdyż las patrolowany jest zaledwie raz w roku przez wolontariuszy. 

Co skłoniło tak wielu ludzi do popełnienia samobójstwa właśnie tutaj?

Podobno za sprawą książek autorstwa Seichō Matsumoto pt. "Pogoda fal" oraz "Koroi Jakai" wydanych w 1960 roku. Książki opisywały losy samobójców którzy postanowili odebrać sobie życia właśnie w owym lesie. Ile prawdy jest w tym stwierdzeniu? Nie mi to oceniać, jednak literatura od zawsze miała duży wpływ na człowieka. Potwierdzeniem mogą być informacje o wzroście liczby samobójstw w roku 1993, tuż po publikacji książki pt. "Kompletny podręcznik samobójstwa", autorstwa Wataru Tsurumi. Od tego czasu liczba samobójstw wciąż wzrastała, więc z czasem przestano publikować informacje o liczbie znajdowanych ciał. Miało to prowadzić do zaprzestania kojarzenia lasu Aokigahara z samobójstwami, jednak nie stało się tak, gdyż las wciąż kojarzy się właśnie z tym. 

Nie jestem pierwszą osobą piszącą o tym miejscu, dlatego nie napiszę nic nowego, czego nie znajdziecie w internecie. Posiłkuję się wiedzą z wikipedii, różnych forów oraz blogów, gdzie różni ludzi piszą z fascynacją o owym miejscu. Również dla mnie miejsce to jest wyjątkowo fascynujące i ciekawe, nie ukrywam, że chciałabym je odwiedzić, obejrzeć z bliska. Tylko w taki sposób mogłabym poczuć panującą tam atmosferę. Jestem osobą która wierzy w zjawiska paranormalne (mam nadzieję, że nie zraża to do mojej osoby), więc skłonna jestem sądzić, że w miejscu gdzie tak wielu odebrało sobie życie można wyczuć coś więcej niż tylko wiatr. 

Być może moja fascynacja śmiercią i samobójstwami jest odpychająca, jestem o tym wręcz przekonana. Więc pozostała część postu jest dla osób których nie odpycha widok zwłok i szczątków. 

 

Jeśli ktoś dobrnął do samego końca, gratuluję wytrwałości!

Napomnę jeszcze iż las owiany jest mnóstwem legend, tajemniczych historii i opowieści. Podobno Aokigahara jest nawiedzane przez duchy zmarłych tam ludzi.

O Aokigahara zostało nakręconych sporo dokumentów, oraz amatorskich filmików pokazujących jak wygląda wnętrze tajemniczego cmentarzyska. 

Jeśli kogoś zainteresował temat, wystarczy wpisać Aokigahara w wyszukiwarce, a na pewno znajdzie się mnóstwo linków, które pozwolą poznać to miejsce jeszcze lepiej.