Seppuku

Seppuku, – czyli japoński rytuał samobójstwa, który polegał na rozplataniu sobie wnętrzności mieczem był wykonywany już od roku 1170. Dlaczego brzuch? Według wierzeń i tradycji naszych skośnookich braci to właśnie tam znajdowała się dusza i gromadziły się uczucia. Co ciekawe samobójstwo wcale nie było hańbą, lecz oczyszczeniem z zarzutów czynem wręcz chwalebnym.  Jednak seppuku nie było czymś, co mógłby wykonać każdy prosty „wieśniak”, lecz czynem zarezerwowanym dla wyższych klas. Wszystko sprowadzało się do miana uroczystości obowiązywały odświętne szaty, zapraszano nawet gości, którzy wszystkiemu się przyglądali. Osoba, która zamierzała popełnić seppuku klękała na kolanach wbijając sobie w brzuch specjalnie przygotowany do tego celu sztylet (Tantō). Pierwsze cięcie było poziome z lewej strony na prawą. Jeśli ofiara była w stanie kontynuować kierowała narzędzie pionowo ku krtani. Nad wszystkim czuwał Kaishaku, postać, która pomagała przyszłej ofierze w dokonaniu rytuału. Najczęściej rolę tę pełnił wieloletni przyjaciel, bądź towarzysz życia. Miał on za zadanie precyzyjnym ruchem ściąć głowę ofiary by ta zbyt długo nie cierpiała.  Bardzo ważna była tu dokładność, bo należało zrobić to w taki sposób by głowa nie potoczyła się zostając przytwierdzona na kawałku skóry. Seppuku nazywane jest tez przez niektórych harakiri ( 'hara' znaczy 'brzuch', 'kiri' – cięcie), ale jest to zwrot bardziej potoczny uznawany przez niektórych nawet za wulgarny.